Pupe YANGHOM
STORY
เพราะ ไม่ใช่ทุกคนจะเกิดมาสมบูรณ์แบบกันหมดนี่นะ
ทั้งมิ้วล์และฉันเคยผ่านสภาพที่แย่ๆมาก่อน
แต่
ก็มีหลายคนนี่ที่กล้าลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเองได้สำเร็จ ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า
การลุกขึ้นมาเปลี่ยนตัวเอง ไม่
ใช่เรื่องง่าย
และก็ไม่ใช่เรื่องยากจนเกินไป
สิ่งสำคัญที่สุดคงเป็น โฟโต้ชอป ^^ เหวยๆ ไม่ใช่แล้วย๊ะ อันนั้น
อ๊ะเป็นส่วนหนึ่ง
แต่ที่ต้องใช้จริงๆเลย คือ ความพยายาม และ อดทน บวกกับอื่นๆอีกเล็กน้อย
วันนี้ขอนำเสนอ พัฒนาการของฉัน เเม้ว่ามันจะดูน่าเจ็บปวดที่ต้องเปิดเผยความลับอันน่าสะพรึง
(จริงๆนะ) จะว่าไปตั้งเเต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะมีรูปที่พอดูได้กับคนอื่นเค้านะ
มีใครเคยเป็นบ้าง ไม่กล้ามองกระจก ส่องเห็นตัวเองทีไรก็รู้สึกเเย่ทุกที ...ใครไม่เคยเป็นไม่รู้หรอก T T
ถ้าพูดถึงอ้วนดำ นั่นเเหละ หมายถึงฉันเลย --
My Story - Pupe
เมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว เรื่องแต่งหน้า
หรือเครื่องสำอางนะเหรอ อย่าได้คิดเลยว่าฉันจะแตะมัน แค่ทาแป้งฝุ่นก็หรูแล้ว
ลิปก็ต้องเป็นลิปมัน ห้ามเป็นลิปสีนะ ทำไมนะเหรอ ลองคิดดู
คนดำๆทาลิปแล้วปากแดงๆมันดูน่าเกลียดพิลึก
แถมที่บ้านก็ฝังความคิดได้อย่างน่ารักทีเดียวว่า "คนที่แต่งหน้าหน่ะ แรด" กรี๊ดดด ไม่ได้ค่ะ หนูเป็นเด็กเรียบร้อยนะ โดนตราหน้าว่าแรดนี่รับไม่ได้
เพราะฉะนั้น ฉันจึงไม่ได้ใส่ใจที่จะดูแลตัวเองเลย เป็นเวลานานมาก แถมยัง
เป็นเด็กโยตั้งแต่ ป.4 จนถึงมัธยมรู้ๆกันนะ
เด็กวงโยกับแดดหน่ะ สนิทกันอย่างกับอะไรดี จากที่ดำๆอยู่แล้ว บร๊ะเจ้า!!! ฉันก็ดำยิ่งๆขึ้นไป ณ ตอนนั้นคิดว่าฉันแคร์มั๊ย
บอกได้เลยว่า ไม่ และแทบไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ดำก็ดำดิ
ไม่เห็นต้องซีเรียสอะไรเล้ยยยยย
ส่วน ณ
ตอนนี้นะเหรอ บอกได้คำเดียว เสียใจเฟ้ย ทำไมไม่ดูแลตัวเองดีๆวะ
ผลของการละเลยในวันนั้น คือ สภาพผิวฉันอย่างกับคนแก่ อ้วน ดำ หน้ามัน
และที่แย่ที่สุด สิวสยอง คือ ใครเห็นก็กลัวอ๊ะ ขนาดส่องกระจก ฉันยังกลัวตัวเองเลย- -"
ให้ตายสิ!!! มันจะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีก
จุดเริ่มต้น
ใช่ค่ะ
มันต้องมี จุดเริ่มต้น ขอเล่าเลยละกัน
วันนั้นเป็นแค่วันธรรมดาวันหนึ่งซึ่งฉันปกติแล้วจะกลับบ้านด้วยรถเมย์สาย5และเวลาเด็กเลิกเรียนกัน รถก็จะแน่นอย่างมากถึง
มว๊ากกกกกกที่สุดอ๊ะ วันนั้นฉันเกิดอารมณ์ไม่อยากไป บดเบียด เสียดสี
และถูไถกับคนอื่น แม่ง!!! มันแน่นจริงๆนะ
ขาประจำจะรู้ว่าถ้าอยากสบายอ๊ะ
ต้องเลื่อนเวลากลับบ้านไปซักชั่วโมงหนึ่งแต่วันนั้นฉันเพลียไง
ฉันจึงเลือกที่เดินกลับ เดินก็เดินแว๊ และเมื่อฉันเดินมาได้ครึ่งทาง
ฉันก็ได้ยินเสียงมอเตอร์ไซด์ พร้อมกับเด็กชายระดับมัธยมต้น เฮี๊ยวๆสองคน
ตะโกนมาที่ฉันว่า "กลับด้วยกันมั๊ยน้อง" ซึ่ง ฉันก็ไม่ได้หันไปมองแต่อย่างใด
แค่แปปเดียวเท่านั้น มอเตอร์ไซด์และเด็กเฮี้ยวสองคน ก็ขับนำหน้าฉันไป
หนึ่งในนั้นหันมามองหน้าฉันและร้องอุ๊ย!!! พร้อมกับสะดุ้งและรีบหันกลับทันที T^T ใช่สิ ฉันรู้ ก็ตอนนั้นอ๊ะ ฉันทั้งอ้วน ดำ หน้าบานแถมสิวสยองอีก
เรียกว่าครบชุด แน่นอนฉันไม่แปลกใจหรอกที่เด็กมันสะดุ้ง แต่บอกได้คำเดียวว่า ตูอาย
555 และนี่ คือจุดเริ่มต้น
เปลี่ยนแปลง
ด้วยความที่ฉันชอบเข้าร้านหนังสือ(แอบอ่านฟรี)เป็นที่สุด
ก็เลยลองหาที่หมวดหมู่สุขภาพ ทันใดนั้นฉันก็เจอกับหนังสือความงามเล่มหนึ่ง
ในนั้นได้กล่าวไว้ว่า "ความงาม
คือ อำนาจอย่างหนึ่งของผู้หญิง" เฮ้ย ....งั้นถ้าอัปลักษณ์มันก็คืออาวุธสินะT^T ไม่รอช้าค่ะ
รีบพลิกๆอ่าน(ฟรี)แบบตั้งใจ ฝุดๆ และฉันก็เข้าใจได้อย่างง่ายดายเพราะว่า
หนังสืออธิบายโดยใช้การ์ตูน ยิ่งเห็นภาพชัดเจนใหญ่เลย ไม่รอช้าค่ะ
ตำราเล่มนี้ต้องเป็นของข้าพเจ้า ฮ่าๆๆๆ จ่ายเงินด่วนๆ เก็บกลับบ้านไปศึกษาต่อ^^
ตำราว่าไว้ว่า
อยากดูดีแบบสวยๆ
ต้อง!!! ดูแลผิวและแต่งหน้าเป็น
เหยดดดด ตูทำไม่เป็นซักอย่าง เอาวะ!! นึกถึงหน้าไอ้เด็ก(เชรี่ย)นั่นแล้ว มันต้องทำหว่ะ
แล้วการดูแลผิวแบบกระท่อนกระแท่นก็เริ่มขึ้น
ตั้งแต่ล้างหน้า
ทาครีม ยันไปถึงอาหารที่กิน งดหวาน งดมัน ออกไปวิ่งตอนเช้า จำกัดอาหาร
คิดว่าทำแบบนี้แล้วจะดีขึ้นใช่รึเปล่าคะ บอกได้คำเดียว ไม่อ๊ะ แม่ง
มันให้ผลตรงกันข้ามอ๊ะ มันเครียด!!! และเวลาฉันเครียด ฉันจะกินแหลกเลย แน่นอน ล้างหน้า ทาครีม คุมอาหาร
ฉันก็ทำเหมือนเดิม แต่เครียดเมื่อใหร่ ฉันก็กลับมากินแหลก
แล้วมันจะไปสำเร็จอะไรหล่ะ จนกระทั่งฉันได้ไปเจอเพื่อนเก่าสมัยเรียนคนหนึ่ง MILK GA ฉันเห็นรูปเธอแล้วแบบว่า OMG ชีสวยมว๊ากกกก ใช่จริงๆหรือเปล่าวะ
ไม่รอช้าต่อสายตรงไปหาเธอทันที แล้วข้อมูลสวยๆก็เริ่มหลั่งใหลเข้ามา
การพัฒนาอย่างถูกวิธีจึงเริ่มต้นขึ้น ณ ตอนนั้นแล
การพัฒนาทั้งหมดนี้
ฉันไม่ได้ทำสำเร็จภายในวันเดียว มันไม่ใช่หนังภาพยนตร์ ที่สองปีผ่านไป สวยเช้ง
มันเกินจริงทุกอย่างต้องการเวลา ความอดทน แรงบันดาลใจ ความต่อเนื่อง และจริงจัง
ถึงตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ดูดีอะไรมากมาย
ที่รูปออกมาสวยก็เพราะการแต่งหน้า,แต่งรูป เเละมุมกล้องเท่านั้น
ฉันก็ยังคงต้องพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ ถ้าไม่รู้ก็แค่เข้าหาคนที่รู้
ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น ที่เหลือก็แค่ตัวเองแล้วหล่ะ
เอาหล่ะ มาดูรูปกันดีกว่า
สภาพนี้มีคนบอกไว้ว่า เหมือนเด็กติดยา...ช๊อคอ๊ะT^T(ปี 2554)
การกรีดตาครั้งเเรก 555
ถ้าพวกเมคอัพอาสติสมาเห็นคงจะเเบบว่า อีนี่มันทำ(5่า)อะไรของมันวะ หรือว่ามันจะอินดี้
ป่าวนะ ตูไม่ได้อินดี้
ตูเเต่งไม่เป็น เเค่กรีดตา ...อย่าเรียกว่ากรีดเลยดีกว่า สภาพเหมือนกับยื่นอายไลน์เนอร์ให้เด็ก 2 ขวบ
เขียนตาเล่น
กรีดข้างขวายังขนาดนี้ เลยไม่กงไม่กรีดมันเเล้วไอ้ข้างซ้ายเนี่ย
ถ่ายประจานเเม่มเลย ...เเล้วก็เป็นไปตามคาด
คอมเม้นในเฟสออกเเนวว่า "ช่างกล้า"
อือ ...กล้าจริงๆตู เขียนข้างเดียวด้วยนะ
รูปนี้ให้ Milk Ga เเต่งให้ เเบบว่า ส่องกระจกเเล้วเเบบ ใครเเว๊ 555
สวยด้วยพวกนี้เเล
กับความพยายาม ฝุด ฝุด
ตามด้วยรุปปัจจุบัน
*** อยากสวย ไม่ได้แปลว่า เราแรดหรือว่าต้องการดึงดูดเพศตรงข้ามอะไรขนาดนั้น แท้จริงแล้วไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย ใครๆก็อยากดูดีทั้งนั้น เพราะมันนำมาซึ่งความมั่นใจ ไม่ต้องเดินก้มหน้า หรือหลบอยู่มุมมืด ในอนาคตมันมีผลต่อการทำงานด้วย พนักงานที่มีบุคลิกน่ามอง ย่อมส่งเสริมภาพลักษณ์องค์กร หากคุณเป็นฝ่ายบุคคล(HR) คุณจะเลือกใครมาทำงาน ถ้าสองคน สกิลต่างๆเท่ากัน แต่คนหนึ่งดูดีตั้งแต่ปลายผมจรดปลายเล็บ ขณะที่อีกคนหนึ่ง ผมเผ้ารุงรัง ผิวด่าง อ้วน ดำ เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์สมมุติ ซึ่งมีสิทธิ์เกิดขึ้นในชีวิตจริง แล้วคุณจะเลือกเป็นคนใหนหล่ะ ระหว่างคนแรก กับ คนที่สอง ในชีวิตจริงมันไม่ใช่เรื่องตลกหรอกค่ะ ทั้งหมดนี้ฉันไม่ได้บอกว่า คนที่สอง จะไม่ถูกเลือกเลย ฉันมั่นใจว่าเค้าจะถูกเลือกแน่ๆค่ะ ถ้าสกิลการทำงานสูงกว่าคนแรกมากๆ ^^
เรื่องนี้ยังไม่จบ มีสองสามเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ที่ฉันกำลังพยายามเเก้ไข ส่วนวันนี้ขอจบเท่านี้ก่อนนะ
ไปเเล้ว บ๊าย บาย^^
เรื่องนี้ยังไม่จบ มีสองสามเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ที่ฉันกำลังพยายามเเก้ไข ส่วนวันนี้ขอจบเท่านี้ก่อนนะ
ไปเเล้ว บ๊าย บาย^^
